Katten maken veel rommel, dus er wordt veel afgeveegd bij ons. Elvis heeft van de nood een deugd gemaakt, of liever een spelletje van een noodzakelijkheid. Zodra je het stoffer en blik pakt en begin te vegen gaat hij in het blik zitten en slaat naar de stoffer. Dat hij daarbij wordt opgetild maakt het spelletje alleen maar mooier. Alleen het leegschudden van het blik vindt hij niet leuk.

Elvis is een zoon van Donna en Carino. Dat hij veel van zijn moeder wegheeft is overduidelijk te zien. We hadden al een keer een poesje uit een nest van Donna gehouden (Niki) maar we wilden zo graag nog een tabby hebben. Bij het laatste nest hadden we geluk dat er behalve twee seal points ook één tabby katertje tussen zat. Elvis was zodoende al van begin af aan voorbestemd om bij ons te blijven.

Als de bedden worden opgemaakt is Elvis natuurlijk van de partij. Al dat wapperende beddegoed is erg interessant, maar waar het goed voor is?

Planten? Die zijn natuurlijk bedoeld om uit te graven. Waarom je dan steeds nat gespoten wordt is een raadsel. Dat zwarte zand is nou juist zo lekker om je witte poten in te zetten.

Hier zie je Ronald met het voltallige nest van 2004 op schoot. Kelly, Spike en Elvis vonden het heerlijk om samen met Ronald te computeren. Ze pasten precies met z'n drieën in het wollen mandje op schoot.

Elvis met zijn grote zus Niki samen op de afzuigkap. Die zal nog wel een keer afbreken onder al dat kattengewicht, vooral als hij eenmaal groot is. Ook hieraan is te zien dat Niki en Elvis echt kinderen van Donna zijn, want zij is de enige kat die ook graag op de afzuigkap zit. Ze heeft het blijkbaar doorgegeven aan haar kroost.

Drie generaties Bentrovati: Donna, Niki (nest 2003) en Elvis (nest 2004), vreedzaam bij elkaar. Voordeel van de kleinste zijn is natuurlijk dat je lekker het beste plekje op de stoel krijgt..

Een nieuwe krabpaal! Met een wiegding erin. Daarin kun je natuurlijk heerlijk liggen en je territorium overzien.

Dat hij "Elvis" zou heten was ook al meteen duidelijk: als de kater buiten in de tuin liep leek het Ronald leuk om te kunnen zeggen: "Elvis has left the building!".

Elvis doet zijn naam want hij heeft een flink stemgeluid. Vooral als hij iets ziet wat hij lekker vindt -en niet krijgt- zet hij een keel op van jewelste. Het is een echte pestkop en hij jaagt achter alle andere katten aan. Daarbij is hij onvermoeibaar, tot grote ergernis van de andere katten. Elvis is verschrikkelijk nieuwsgierig en moet overal met zijn neus bovenop zitten. Verder is het een lief en aanhankelijk manneke wat het heerlijk vindt om aangehaald te worden en op schoot te zitten. Wij zijn dan ook erg trots op hem.

Links Elvis, rechts moeder Donna

Elvis - Zomer 2005